Με μια σεμνή και όμορφη τελετή τίμησε και φέτος το σχολειό μας την επέτειο του Πολυτεχνείου. Την 35η επέτειο...
Πότε αλήθεια πέρασαν τόσα χρόνια; Όσα χρόνια όμως και αν περάσουν τα μηνύματα του Πολυτεχνείου θα παραμένουν πάντα επίκαιρα. Γι' αυτό και τα παιδιά μας έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να τιμήσουν τους νέους εκείνους και μεσήλικες του σήμερα που έδωσαν αυτό τον ηρωικό αγώνα. Κι ακόμα περισσότερο εκείνους που έδωσαν την ίδια τους τη ζωή. Αυτούς που έμειναν για πάντα νέοι αλλά και αιώνια σύμβολα για τους νέους κάθε εποχής και κάθε τόπου.
Την παρουσίαση της γιορτής ανέλαβαν φέτος οι μαθητές της Ε΄ τάξης και με τη βοήθεια της δασκάλας τους, της κ. Γιούλας Γομάτου και του μουσικού μας, του κ. Νίκου Νικολόπουλου, κατάφεραν να κερδίσουν το θαυμασμό και το χειροκρότημα όλων.
Το αφιέρωμα που ετοίμασαν ήταν πλούσιο σε τραγούδια που αφενός οι δροσερές φωνές των παιδιών και η μουσική συνοδεία από τον κ. Νικολόπουλο:
και αφετέρου οι γνωστοί σε όλους μας στίχοι τους, ξύπνησαν μνήμες εκείνων των τριών ημερών του Νοέμβρη του '73. Πολλά ήταν και πάλι τα μάτια που βούρκωσαν συγκινημένα. Γιατί ζουν ακόμη ανάμεσά μας πολλοί άνθρωποι που έζησαν από κοντά το Πολυτεχνείο. Και κάποιοι που άφησαν εκεί σφραγίδα ανεξίτηλη και το δικό τους αίμα ή το δάκρυ... Το Πολυτεχνείο είναι και για το λόγο αυτό μια ιδιαίτερη εθνική γιορτή, μια γιορτή πιο ζωντανή από τις άλλες.
Φαίνεται πως αυτό το κατάλαβαν ως και τα Πρωτάκια μας που με ιδιαίτερη προσήλωση παρακολούθησαν τη γιορτούλα της Πέμπτης αλλά και με μεγάλο ενθουσιασμό χτυπούσαν τα μικρά τους χεράκια κάθε που τελείωνε ένα ποίημα ή ένα τραγούδι.
Ιδιαίτερα πετυχημένα και τα σκηνικά. Λιτά μεν αλλά με τη δύναμη των συνθημάτων του Πολυτεχνείου:
ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Τρεις λέξεις, αλλά τι λέξεις; Φωτιά... Και πάνω πάνω το:
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!
Το θρυλικό σύμβολο του σταθμού του Πολυτεχνείου που εκείνες τις μέρες κατάφερε να φέρει την άνοιξη στη καρδιά του φθινοπώρου. Να ξαναφέρει την ελπίδα στους Έλληνες που στέναζαν στα νύχια της απαίσιας χούντας.
Ανάμεσα στα τραγούδια και τα ποιήματα, τα παιδιά διάβασαν το Χρονικό του Πολυτεχνείου για να θυμηθούν οι μεγάλοι και να μάθουν οι νέοι τι έγινε τότε και γιατί ακόμη σήμερα ανεβαίνουν δάκρυα στα μάτια μας μια τέτοια μέρα.
Θερμά συγχαρητήρια από όλους μας τόσο στους μαθητές της Πέμπτης όσο και στους δασκάλους τους για την ωραία γιορτή που παρουσίασαν.
Κι ευχή προς όλους να κρατάνε πάντα ζωντανό το μήνυμα το Πολυτεχνείου. Την αγάπη δηλαδή την ασίγαστη για λευτεριά και δημοκρατία. Γιατί μόνο έτσι έχει νόημα το σύνθημα:
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ!
Όταν όχι μόνο λέμε όμορφα ποιήματα και τραγούδια και λόγια για τις γιορτές του έθνους μας, μα είμαστε αποφασισμένοι αν χρειαστεί να επαναλάβουμε κι εμείς τα κατορθώματα των ηρώων.
Powered by eSnips.com |
- Δείτε το περσινό μας αφιέρωμα στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, στο blog ΜΙΚΡΑ ΤΕΡΑΤΑΚΙΑ
- Επίσης μπορείτε ΕΔΩ να δείτε βίντεο από την περσινή γιορτή του σχολείου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου