Κυριακή απόγευμα στη Νέα Σμύρνη

Η γειτονιά μας, η Νέα Σμύρνη της Αττικής, έχει σίγουρα αλλάξει πάρα πολύ τα τελευταία είκοσι χρόνια. Οι παλιές μονοκατοικίες εξαφανίζονται με ταχύτατους ρυθμούς και τη θέση τους παίρνουν τσιμεντένια μεγαθήρια. Μαζί χάνονται και οι παλιοί κήποι που έδιναν στην πόλη μας τόση ομορφιά και σε μας την αίσθηση πως ζούμε μεν στην πόλη μα δε μας λείπουν και οι ομορφιές της φύσης.

Όμως ακόμη και σήμερα η πόλη μας διατηρεί αρκετές φυσικές ομορφιές. Οι παρακάτω εικόνες από το χτεσινό απόγευμα είναι μια μικρή απόδειξη:

Παιχνίδια στην ταράτσα, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος. Ή παιχνίδια και νιαουρίσματα, αφού οι πρωταγωνιστές είναι μια γατοοικογένεια. Μια οικογένεια από αδέσποτα. Η πόλη μας έχει αρκετά απ' αυτά. Και γατάκια και σκυλάκια.

Ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί που τα νοιάζονται και τα προστατεύουν. Πρέπει όμως να γίνουν περισσότεροι. Τα ζώα είναι φίλοι μας και μας χαρίζουν με την παρουσία τους και την ομορφιά της φύσης αλλά και την αίσθηση της τρυφερότητας. Μας βοηθούν και μας διδάσκουν πώς να γίνουμε καλύτεροι.

Ας κάνουμε ο καθένας ό,τι μπορεί για να διατηρηθούν τέτοιες όμορφες σκηνές στην πόλη μας. Το κέρδος θα είναι για όλους. Και για τα ζώα και για τους ανθρώπους. Κυρίως όμως για την ίδια τη ζωή. Γιατί η ζωή είναι μια αλυσίδα. Ο άνθρωπος αποτελεί μόνο τον ένα κρίκο. Χωρίς τους άλλους κρίκους, τα φυτά και τα ζώα, ο άνθρωπος δε θα μπορέσει να επιβιώσει.

Και θυμηθείτε, στην αλυσίδα αυτή είναι απαραίτητοι όλοι οι κρίκοι. Ένας να σπάσει, ένας να χαθεί, κινδυνεύει ολόκληρη η αλυσίδα. Κι ακόμη θυμηθείτε πως στο οικοδόμημα της δημιουργίας ο άνθρωπος είναι η τελευταία πινελιά. Σαν την κορφή μιας πυραμίδας. Εμείς, περισσότερο από κάθε άλλο είδος, έχουμε ανάγκη να διατηρηθούν και να επιβιώσουν όλοι οι προηγούμενοι κρίκοι.