Στα πλαίσια του προγράμματος Κομένιους που πραγματοποιείται από την αρχή της σχολικής χρονιάς σε οκτώ ευρωπαϊκές χώρες με τίτλο: Υγιές σώμα, υγιής σκέψη, υγιής φιλία, και στο οποίο συμμετέχει και το δικό μας σχολείο εκπροσωπώντας τη χώρα μας, πραγματοποιούνται μια σειρά από δραστηριότητες και οι οποίες κοινοποιούνται σε όλα τα άλλα σχολεία - μέλη της ομάδας μέσω του διαδικτύου.
Καθώς ο κόμβος στον οποίο ανεβαίνουν οι σχετικές ανακοινώσεις των μελών είναι προσβάσιμος μόνο στους υπευθύνους των ομάδων και όχι στο ευρύ κοινό, δε δίνεται δυστυχώς η δυνατότητα ευρύτερης ενημέρωσης για τα ωραία έργα που πραγματοποιούνται αυτό το διάστημα από τους Ευρωπαίους φίλους μας. Σκεφτήκαμε να καλύψουμε αυτή την αδυναμία κάνοντας αναφορές στο θέμα από το blog της τάξης μας. Και ξεκινάμε με την παρουσίαση δραστηριοτήτων των άλλων σχολείων με αφορμή την ημέρα Ευρωπαϊκών Γλωσσών και μάλιστα τις δραστηριότητες που αναφέρονταν στη δική μας χώρα, την Ελλάδα:
Η εικόνα μιλάει από μόνη της και σίγουρα μας δημιουργεί συγκίνηση. Παιδιά από μια μακρινή χώρα, από το Ηνωμένο Βασίλειο (ή Αγγλία όπως συνήθως την αποκαλούμε) παρουσιάζουν στους συμμαθητές τους την Ελλάδα. Διακρίνουμε στο βάθος το εθνικό μας σύμβολο, την ελληνική σημαία, και στην κορυφή τον ολόλαμπρο ήλιο που χαρακτηρίζει την πατρίδα μας.
Τα παιδιά αναφέρθηκαν ιδιαίτερα στο θεσμό των Ολυμπιακών Αγώνων. Παραθέτω εδώ και τη λεζάντα της φωτογραφίας για καλύτερη ενημέρωση:
Ημερομηνία: 2008/10/15 22:33
Δημοσιεύθηκε από: Patricia kernevez
Περιγραφή: The Year 6 class taught the rest of the school how to greet people in Greek and made a PowerPoint presentation on the Greek Olympic Games.
Για δέστε... Τα παιδιά δίδαξαν λέει στους υπόλοιπους συμμαθητές τους πώς να χαιρετούν τους ανθρώπους στα ελληνικά! Εκεί λοιπόν, στο Πλύμουθ της νότιας Αγγλίας, ακούστηκε εκείνη την ημέρα η γλώσσα μας και οι άνθρωποι αφιέρωσαν χρόνο για να μάθουν να μας χαιρετούν ελληνικά! Δεν είναι υπέροχο;
Βέβαια είναι άλλο αυτό και άλλο εμείς οι ίδιοι μεταξύ μας να χρησιμοποιούμε την αγγλική γλώσσα παραπετώντας τη δική μας... Και άλλο επίσης να κυριαρχεί η αγγλική στην επικοινωνία όχι μόνο των Ευρωπαίων αλλά και όλων των κατοίκων του πλανήτη. Η γλώσσα κάθε λαού ανήκει στα έργα πολιτισμού του και αλίμονο αν θεωρήσουμε ότι μόνο ένας λαός παρήγαγε πολιτισμό... Όπως αλίμονο ξεχνάμε ακόμη και μεις οι ίδιοι ποιου πολιτισμού είναι δημιούργημα η ελληνική γλώσσα. Η ζημία δεν είναι μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε παγκόσμιο. Κι αυτό δεν το λένε μόνο οι Έλληνες, δε θα είχε άλλωστε αξία αν το λέγανε μόνο Έλληνες, αλλά οι ειδικοί σε θέματα γλωσσών από όλες τις χώρες της γης.
Ξέρετε ότι η ελληνική γλώσσα, η αρχαία ελληνική συγκεκριμένα, θεωρείται από κάποιους ως η μόνη ανθρώπινη γλώσσα την οποία μπορούν να καταλάβουν οι υπολογιστές; Παραθέτω το παρακάτω διαφωτιστικό άρθρο από τον ημερήσιο τύπο:
ΠΗΓΗ: εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας άρχισε να διανέμει παγκοσμίως το CNN, το οποίο, σε πρώτο στάδιο, απευθύνεται σε αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. Tο πρόγραμμα ονομάζεται «Hellenic Quest». H μέθοδος διδασκαλίας του στηρίζεται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.
Tο ενδιαφέρον για τη γλώσσα μας προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι H/Y προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως «νοηματική» γλώσσα μόνο την ελληνική. Oλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές. «Nοηματική» θεωρείται η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον», δηλαδή αυτό που οι λέξεις εκφράζουν (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση.
Tην αποθησαύριση του πλούτου της ελληνικής γλώσσας ανέλαβε το Πανεπιστήμιο Iρβάιν της Kαλιφόρνια. Eπικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος - ελληνίστρια Mακ Nτόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Mπρούνερ και Πάκαρι. Tο πρόγραμμα παράγεται από την «Apple».
Στον Η/Υ «Iβυκο» αποθησαυρίστηκαν 6 εκατ. λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας, όταν η αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή ως γλώσσα είναι μόλις το ένα εκατοστό της δικής μας. Στον «Iβυκο» ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα από 4.000 αρχαίους Eλληνες συγγραφείς και το έργο συνεχίζεται. Oι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φτάσουν στα 90 εκατ., έναντι 9 εκατ. της λατινικής. Tα πιο εξελιγμένα προγράμματα («Iβυκος», «Γνώσεις» και «Nεύτων») αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, κάτι που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Kι αυτό συμβαίνει διότι η ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση. Νέες επιστήμες όπως η Hλεκτρονική, η Kυβερνητική βρίσκουν μόνο στην ελληνική γλώσσα τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.
Αν και το κείμενο αυτό έχει δεχτεί έντονη κριτική για τις πληροφορίες που αναφέρει και έχει αμφισβητηθεί το κατά πόσο αυτές ανταποκρίνονται στην αλήθεια, κι άλλοι πάλι το καταδικάζουν ως εθνικιστικό παραλήρημα, γεγονός αναντίρρητο παραμένει η τεράστια αξία της ελληνικής γλώσσας. Όπως γεγονός είναι δυστυχώς πως σήμερα κάνουμε όλοι ότι μπορούμε για να καταστρέψουμε το θησαυρό που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας.
Οι αιτίες είναι πολλές και μία από τις μεγαλύτερες ανήκει και σε μας τους εκπαιδευτικούς. Όμως ακόμη και αν το σχολείο επιτελέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το έργο του στον τομέα της γλωσσικής αγωγής των παιδιών, και πάλι η κατάσταση δε θα βελτιωθεί αισθητά, γιατί η γλώσσα δεν είναι ένα ξερό αντικείμενο μάθησης σχολικής αλλά ζωντανός οργανισμός που παρεμβάλλεται σε όλες τις καθημερινές μας δραστηριότητες. Η εκμάθησή της είναι για το λόγο αυτό άρρηκτα συνδεδεμένη με τον τρόπο που ζούμε. Και είναι ακριβώς ο τρόπος αυτός που καταδικάζει τα σημερινά παιδιά να μη μαθαίνουν τόσο καλά όσο θα έπρεπε τη μητρική τους γλώσσα.
Είναι αυτό το σημείο που θα πρέπει όλους μας να προβληματίσει και να εντοπίσουμε τι άλλαξε σήμερα σε σχέση με το παρελθόν στην ανατροφή των παιδιών και πόσο αυτές οι αλλαγές επηρέασαν τη γλωσσική αγωγή τους.
Ένας από τους μεγάλους ενόχους, όπως σίγουρα γνωρίζετε οι περισσότεροι, είναι η τηλεόραση. Όχι τόσο για τα κακά ελληνικά της όπως πιστεύουν αρκετοί αλλά για τον περιορισμό της επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας αφενός και στον εθισμό αφετέρου του ανθρώπου να συνδιαλέγεται με εικόνες και όχι με λόγο. Το τελευταίο μπορούμε καλύτερα να το καταλάβουμε αν σκεφτούμε πόσο χώρο πιάνει στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή μας μία εικόνα και πόσο μία λέξη. Μπορεί λοιπόν οι Κινέζοι να λένε ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις αλλά και καταλαμβάνει στον εγκέφαλο χώρο για χίλιες λέξεις. Όταν λοιπόν τον εγκέφαλο τον κατακλύζουν εικόνες και μάλιστα κινούμενες, ελάχιστο χώρο αφήνουν για να αναπτυχθεί η σκέψη με τα σύμβολα που χρησιμοποιεί η γλώσσα.
Το πρόβλημα συνδέεται και με την ταχύτητα επεξεργασίας μιας εικόνας σε σχέση με την επεξεργασία της λέξης. Σκεφθείτε για παράδειγμα πόσες εικόνες θα χρειαζόταν κάποιος που δεν μπορεί ή δε θέλει να μιλήσει για να μεταδώσει στους άλλους τη σκέψη του. Και δε μιλάω για απλοϊκές σκέψεις, όπως για παράδειγμα το επιτρέπεται να περάσω το δρόμο που μου λέει ο γνωστός Γρηγόρης...
Πέρα όμως από το κακό της τηλεόρασης μεγάλος είναι ο προβληματισμός των ειδικών και για τις ξένες γλώσσες που διδάσκονται τα παιδιά μας. Ιδιαίτερα σχετικά με την ηλικία στην οποία αρχίζει η διδασκαλία τους. Το κρίσιμο και σημαντικό στοιχείο εδώ είναι η απαίτηση να προηγηθεί η κατάκτηση της μητρικής γλώσσας σε ικανοποιητικό βαθμό. Το γιατί εξηγείται αν κανείς σκεφθεί ότι μια γλώσσα δεν είναι μόνο κώδικας επικοινωνίας αλλά και εργαλείο σκέψης. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο άνθρωπος άρχισε την ιστορία του από τη στιγμή που δημιούργησε γλώσσα. Όμως τη γλώσσα πώς τη δημιούργησε; Το έχουμε ποτέ σκεφτεί;
Οι ειδικοί παλαιοανθρωπολόγοι, γενετιστές και εξελικτικοί, διατείνονται πως η πορεία ξεκίνησε από το χέρι. Το χέρι, λένε, του ανθρώπου λειτούργησε όπως η μανιβέλα στα παλιά αυτοκίνητα και έθεσε σε λειτουργία τον εγκέφαλο. Η τελειοποίηση αυτού του οργάνου, του χεριού μας, σήμανε το πέρασμα του είδους από το homo habilis στο homo sapiens. Και κράτησε αυτή η τελειοποίηση σχεδόν τρία εκατομμύρια χρόνια! Και τυχαίο και πάλι δεν είναι που μέχρι σήμερα εκείνους που πλάθουν γλώσσα τους καλούμε ποιητές, από το ρήμα ποιώ που σημαίνει κάνω, δημιουργώ.
Είναι όμως άτυχα πολύ τα σημερινά παιδιά. Γιατί συχνά τα καταδικάζουμε στην απραξία και αγνοώντας πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του χεριού και της πράξης, τα αφήνουμε ακίνητα με τις ώρες μπρος στις οθόνες τηλεοράσεων και υπολογιστών. Ή τα βάζουμε ακίνητα στα σχολικά θρανία και περιμένουμε έτσι να μάθουν γράμματα! Αμ δε...
Και το ίδιο κάνουμε και με τις ξένες γλώσσες. Πριν καλά καλά πάνε σχολείο, τα ξεκινάμε φροντιστήρια ξένων γλωσσών, γιατί η εποχή σήμερα απαιτεί να ξέρουμε όσο περισσότερες γλώσσες γίνεται... Μόνο που κανείς δε μας μαρτύρησε ότι η γλώσσα δε μαθαίνεται αν δεν την ζεις στην πράξη. Και ειδικά για ένα παιδί. Η γλώσσα δεν είναι μόνο ένας ζωντανός οργανισμός όπως τονίζουν οι γλωσσολόγοι, είναι ζωή! Είναι πράξη και δράση. Δεν είναι ακινησία και θεωρία και λόγια.
Το σχολείο και οι παιδαγωγοί γνωρίζουν (ή οφείλουν να γνωρίζουν) αυτές τις επιστημονικές αλήθειες. Αλλά το σχολείο κρατά λίγες μόλις ώρες στη ζωή ενός παιδιού. Οι υπόλοιπες πώς ξοδεύονται; Ή πιο σωστά, πώς αξιοποιούνται;
Η σύγκριση και πάλι με το παρελθόν βοηθά εδώ να εντοπίσουμε όλες τις δραματικές αλλαγές στον τρόπο ανατροφής των σημερινών παιδιών. Τα κλείσαμε σε τσιμεντένια κλουβιά που τα λέμε διαμερίσματα. Κλουβιά στενά που δε χωράνε πια ούτε καν τα πρόσωπα ολόκληρης της οικογένειας. Κάποτε ζούσαμε στα χωριά μας με όλη την κοινότητα τριγύρω σε καθημερινή επικοινωνία, κι αργότερα ήρθαμε στις γειτονιές της Αθήνας όπου και πάλι υπήρχε ο γείτονας και η αλάνα για τα παιχνίδια. Τώρα δεν ξέρουμε πια πώς λέγεται ο συγκάτοικος του διπλανού διαμερίσματος... Και δεν τολμάμε να αφήσουμε το παιδί να κατέβει ούτε καν στην πυλωτή.
Παράλληλα ο χρόνος μας λιγόστεψε επικίνδυνα. Φεύγουμε χαράματα από το σπίτι και γυρνάμε σχεδόν νύχτα... Πότε να προλάβουμε ακόμη κι εμείς να μιλήσουμε με το παιδί μας; Δε λέμε για τους άλλους συγγενείς που τους βλέπουμε αραιά και πού... Και όμως ξέρετε ποιο ρόλο τεράστιο είχαν κάποτε τα παραμυθάκια της γιαγιάς στη μετάδοση του γλωσσικού πλούτου στη νέα γενιά; Δεν το ξέρουμε... Και νομίζουμε πως με μερικές βιντεοταινίες ή σιντι-ρομ καλύπτουμε και αυτό το κενό.
Από την άλλη έχει και το σχολείο να αντιμετωπίσει τις δικές του δυσκολίες. Κάποτε τα τμήματα ήταν αμιγώς ελληνόγλωσσα. Σήμερα αρκετοί μαθητές προέρχονται από άλλες χώρες. Δεν είναι πια αυτονόητο πως ο δάσκαλος θα μιλά και θα τον καταλαβαίνουν όλοι οι μαθητές. Και καθόλου αυτονόητο πως κάποια άλλα παιδιά θα έχουν αναπτύξει δεόντως τη μητρική τους γλώσσα και θα μπορούν να έλθουν αρωγοί στη διδασκαλία με το δικό τους γλωσσικό πλούτο. Δυστυχώς χρόνο με το χρόνο το επίπεδο της κατοχής της γλώσσας πέφτει όλο και πιο χαμηλά. Ακούμε και απορούμε πως ακόμη και απόφοιτοι Λυκείου χρειάζονται ερμηνεία κοινότυπων λέξεων για να καταλάβουν τα θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. Γιατί δίπλα σε όσα δεν κάνουμε για τη γλωσσική αγωγή των παιδιών, κάνουμε άλλα που δεν πρέπει: Υπερβολές στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Στέρηση κάθε ελεύθερου χρόνου. Αποφυγή επικοινωνίας με το παιδί μας ή περιορισμό της σε τετριμμένες εκφράσεις της καθημερινής ζωής: Έφαγες; Διάβασες; Και άλλα παρόμοια...
Σαφώς και δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αυτά τα δυσάρεστα διαμιάς. Ακόμη και αν συνειδητοποιήσουμε πού μας οδηγούν. Ούτε και να ξαναγυρίσουμε στα χωριά μας... Μπορούμε όμως να αρχίσουμε σιγά σιγά να αλλάζουμε τις συνήθειές μας. Όπως για παράδειγμα να καθιερώσουμε τη μέρα χωρίς τηλεόραση. Μια μέρα που η οικογένεια θα βρει χίλιους δυο άλλους τρόπους για να γεμίσει τις ώρες της και όχι τη βουβή συνύπαρξη μπροστά στο γυαλί. Μπορούμε ακόμη να καθιερώσουμε την ομαδική ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων. Ή ακόμη την ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων που προοδευτικά μπορούν να λάβουν τη μορφή ημερολογίου της ζωής της οικογένειας. Να μάθουμε δηλαδή από τον ξερό προφορικό και μονολεκτικό συνήθως προφορικό λόγο επικοινωνίας να επικοινωνούμε με γραπτό λόγο, κάτι που βεβαίως έχει υψηλότερο βαθμό δυσκολίας αλλά και γι' αυτό ακριβώς βοηθά στη γλωσσική ανάπτυξη.
Το παιχνίδι έχει σίγουρα και εδώ τη θέση του. Είτε με τη μορφή του απλού γλωσσοδέτη είτε και με αινίγματα, χρήση παροιμιών, εκμάθηση ποιημάτων και τραγουδιών (που φροντίζουμε να έχουν ποιότητα και όχι να είναι του συρμού της εποχής), διήγηση παραμυθιών και δραματοποίηση στη συνέχεια από όλη την οικογένεια, ή ακόμη παραμύθι χωρίς τέλος και στη συνέχεια να ζητάμε από τα παιδιά να μαντέψουν τι απέγινε. Υπάρχει ακόμη η γνωστή κρεμάλα, το ξενικό αλλά πολύ ωφέλιμο σκραμπλ, η αναζήτηση στο λεξικό μιας τουλάχιστον καινούριας λέξης κάθε μέρα και φυσικά η συνεχής μας προσπάθεια να ενσωματώνουμε στον προφορικό μας λόγο "δύσκολες" και ασυνήθιστες λέξεις ή να ζητάμε από το παιδί να μας πει το συνώνυμο ή και το αντίθετο.
Επιμονή επίσης χρειάζεται στο να απαιτούμε από το παιδί να μιλάει με ολοκληρωμένες προτάσεις και όχι μονολεκτικά. Αυτό όμως για να το πετύχουμε, πρέπει πρώτα να το κάνουμε και οι ίδιοι στην καθημερινή μας επικοινωνία μαζί του. Ιδιαίτερη χρησιμότητα έχει και ο χρωματισμός της φωνής ανάλογα με το νόημα των λέξεων ή το παιγνίδι της επανάληψης μιας φράσης με διαφορετικό χρωματισμό. Δοκιμάστε για παράδειγμα να πείτε με τρεις τουλάχιστον τρόπους τη λέξη "καλημέρα" ή το "σ' αγαπώ". Δοκιμάστε επίσης τις παντομίμες και τα μαντέματα τι θέλει ο άλλος να μου πει με τις κινήσεις και τις χειρονομίες του.
Σημαντική είναι η προσφορά και του θεάτρου. Προτιμήστε το από μια βραδιά τηλεόρασης, τόσο για σας τους ίδιους όσο και για τα παιδιά.
Δώστε επίσης ευκαιρίες δράσης στα παιδιά και ζωντανής επαφής με τις πηγές της γνώσης. Οι εκδρομούλες στο φυσικό περιβάλλον που ακόμη και για μας τους ανθρώπους της μεγαλούπολης δεν είναι πια και τόσο μακριά μας (υπάρχουν τόσες ωραίες παραλίες κοντά μας, υπάρχει Υμηττός και Πάρνηθα, ακόμη και το κοντινό παρκάκι...)
Είμαστε επίσης τυχεροί που ζούμε σε μια πόλη με τόσα μνημεία και μουσεία. Πάρτε το παιδάκι σας και ξεκινήστε την ξενάγηση στα όμορφα της πόλης. Θυμηθείτε πως υπάρχουν και δωρεάν προγράμματα ξενάγησης από πολλούς δήμους και ειδικά το δήμο Αθηναίων.
Παρόμοια κι εμείς θα εργαστούμε στο σχολείο. Τα ίδια ακριβώς θα προσπαθήσουμε και με παρόμοιους τρόπους. Στο σκοπό αυτό αποβλέπει και το πρόγραμμα που υλοποιούμε με τα άλλα ευρωπαϊκά σχολεία: Σώμα, σκέψη, φιλία (επικοινωνία). Πώς θα τα βελτιώσουμε; Πρώτα πρώτα καταλαβαίνοντας πως και τα τρία είναι αλληλένδετα. Νους υγιής σε σώμα υγιές που έλεγαν και οι αρχαίοι παππούδες, εκείνοι που έκαναν θεά την Υγεία και με αυτή στέριωσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες διδάσκοντας στους δικούς τους νέους την ευγενή άμιλλα και τους ωραίους αγώνες. Να θυμίσω ότι για το χατίρι των αγώνων αυτών σταματούσαν κάθε πολεμική σύρραξη; Ενώ εμείς, οι πολιτισμένοι του σήμερα, καταφέραμε να αμαυρώσουμε τους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες με το συγχρονισμό της έναρξής τους και του ξεσπάσματος μιας ακόμη ματοβαμμένης πολεμικής σύγκρουσης.
Έχει, από την άποψη αυτή, ιδιαίτερη αξία που τα Εγγλεζάκια μιλώντας για την ελληνική γλώσσα θυμήθηκαν και τους Ελληνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Και αξία ακόμη έχει να τονίσω πως το όλο πρόγραμμα είναι ενταγμένο στο μεγάλο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Κομένιους, βαφτισμένο έτσι από το όνομα του ομώνυμου παιδαγωγού που ανάμεσα στα άλλα σοφά λόγια του έγραψε και τούτο:
"Να μάθει ο νέος τη γλώσσα του είναι πολύ πιο πολύτιμο, παρά να μάθει τα μαθηματικά, τη χημεία, τη γυμναστική, ή την ιστορία του τόπου του."
Αυτό νομίζω είναι και το βασικότερο νόημα της ημέρας Ευρωπαϊκών Γλωσσών. Η ανάδειξη της σημασίας της γλώσσας κάθε τόπου, γιατί η γλώσσα είναι η ίδια η ψυχή του κάθε λαού. Κι όταν χάνουμε τη γλώσσα μας χάνουμε και την ψυχή μας. Γι' αυτό ο ποιητής, ο μεγάλος και εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός, είπε την περίφημη φράση:
Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;
Και είπε ακόμη ο Σολωμός, στο περίφημο έργο του "Διάλογος":
- Γνωρίζεις τα ελληνικά, κύριε;
- Γνωρίζεις τους Έλληνας, κύριε;
Και σημαίνει τούτη η απάντηση του ποιητή στον "κούφιο σοφό" πως η γλώσσα δε μαθαίνεται με τη σπουδή των λέξεων αλλά με τη μελέτη των ανθρώπων. Αυτό να το θυμόμαστε και για την εκμάθηση ξένων γλωσσών στα παιδιά μας. Χεράκι χεράκι με τις λέξεις της κάθε γλώσσας πάνε και τα ήθη και τα έθιμα και ο πολιτισμός ολάκερος που τη γέννησε. Αλλιώς γλώσσα ξένη δε θα μάθουν, μόνο να παπαγαλίζουν. Και είναι και για το λόγο αυτό ιδιαίτερα σημαντικό το πρόγραμμα που φέτος υλοποιεί το σχολείο μας. Γιατί μας φέρνει πιο κοντά στους ανθρώπους που μιλάνε τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες: Τα Ισπανικά, τα Πορτογαλικά, τα Ιταλικά, το Πολωνικά, τα Ρουμάνικα, τα Σλοβενικά και βεβαίως και τα Αγγλικά. Και είναι πραγματικά κρίμα που η επικοινωνία με όλους αυτούς τους λαούς περιορίζεται στη χρήση μίας μόνο ευρωπαϊκής γλώσσας, της Αγγλικής, που άτυπα έχει επικρατήσει ως γλώσσα διεθνής. Είναι μια καλή ευκαιρία όλοι μας μέσα από το πρόγραμμα αυτό να προβληματιστούμε και να ξαναδούμε με άλλο πρίσμα τις γλώσσες που επιλέγουμε για τα παιδιά μας. Γιατί τέτοια πρωτεύουσα σημασία στην Αγγλική; Αρκεί ο στόχος της εξεύρεσης εργασίας αύριο για να καθορίσει τη γλωσσική τους αγωγή; Ή μήπως πρέπει να λάβουμε υπόψη και άλλους παράγοντες; Όπως για παράδειγμα την κουλτούρα ενός λαού; Εκτός πια αν στο σημερινό παιδί βλέπουμε μόνο ένα καλό υποζύγιο για την αγορά εργασίας αύριο και όχι τον άνθρωπο του μέλλοντος που όλοι θα θέλαμε πιο φωτεινό και πιο όμορφο; Ένα μέλλον που θα χωρά όλους τους ανθρώπους της γης, ισότιμα, με υφάδι πολύχρωμο όλους τους πολιτισμούς και όχι μονόχρωμο και υποταγμένο σε μία μόνο γλώσσα, σε ένα μόνο πολιτισμό.
Εξάλλου μόνο έτσι έχει νόημα να διεκδικούμε σεβασμό και στη δική μας γλώσσα, όταν σεβόμαστε και τη γλώσσα κάθε άλλου λαού. Όπως οφείλουμε να σεβόμαστε και τον ίδιο το λαό. Γιατί, το είπαμε, η γλώσσα είναι η ίδια η ψυχή ενός λαού!
Γι' αυτό κι εμείς με όλη μας την ψυχή ευχαριστούμε τα μικρά Εγγλεζάκια που τίμησαν τη γλώσσα μας, η τιμή είναι για τον ίδιο το λαό μας, όλους μαζί και τον καθένα μας ξεχωριστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου