Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε ...
Νίκος Καζαντζάκης
χαρούμενα μες στη φωλιά
μαζί μας κι αυτά μεθυσμένα
γλυκά τραγουδούν μαγεμένα
κρυμμένα στην αμυγδαλιά
για μας κελαηδούν τα πουλιά"...
Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά (δις)
με τα χεράκια της
κι εγέμισ' από άνθη η πλάτη
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.
Κι εγέμισ' από άνθη...
Αχ, σαν την είδα χιονισμένη την τρελή (δις)
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ' άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ' άνθη...
Τρελή, σαν θες να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά (δις)
τι τόσο βιάζεσαι;
Μονάχη της θε να 'ρθει η βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μονάχη της θε να 'ρθει...
Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά (δις)
τα παιχνιδάκια σου
σκυφτή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
Σκυφτή γριούλα...
Γεώργιος Δροσίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου